به قلم مهدی کیانی برخوردار
فرهنگی و فعال رسانه ای
در دنیای امروز واژه ی شهر برای هر شخصی خوش جلوه می نماید و شعار سالهای اخیر کاندیداهای مختلفی بوده است که اکنون شهر شدن برخوردار روی کاغذ مردم این دیار را به آرزوی دیرینه ی ساکنانش رسانده است اما فقط بر روی کاغذ
شهری که هنوز بافت روستاگونه ی خود را حفظ کرده است و با ورود به خیابانهایش ماهیت روستا بودنش بیشتر جلب توجه می کند تا زیر ساختهای شهری
برخوردار را بیشتر باید روستاشهر نامید تا شهری که که فعلا میتواند تابلویی را یدک بکشد آن هم پس از سالها انتطار
هنوز در راهروهای استانداری پرونده نقشه ی شهری آن خاک می خورد و وجود نمایندگی های ادارات و دستگاههای دولتی ضرورتیست انکار ناپذیر برای روستاشهر برخوردار
مردم این دیار دلخوش به واژه ی شهر هستند که پیش بینی می شود در خوشبینانه ترین حالت طبق آنچه تا کنون مشخص است نصب یک تابلوی خوش آمدگویی در ورودی و دعای بدرقه ی راه مسافران در خروجی این روستا شهر تنها اقدامی باشد که در راستای شهر شدن برخوردار صورت پذیرد (هرچند تا کنون انجام نشده است)
هیاهوی کاذب در بین اهالی برخوردار باعث تمایل روستاهای اطراف به سمت شهرِ روی کاغذ، حتی افسار قیمت کرایه منازل مسکونی و مکانهای تجاری و قمیت املاک را به طرزی رها کرده است که سخت است مهار کردن این اسب گرانیِ افسار گسیخته و چیزی جز رواج سوداگری قیمت زمین و املاک را در پی نداشته است.
زیر ساختها تا چشم کار می کند واژه ی نیست را به همراه دارند و اینجاست که باید گفت برخوردار هنوز از ماهیت شهر بودن برخوردار نیست و این مهم را بافت این روستا عیان کرده است و قلم هم ننویسد لنز دوربینها میتوانند انچه هست و نیست را نشان دهند
اینجا پیکر روستایی است که لباس شهر بر تنش زار می زند و درد را از هر طرف خیابان هایش بخوانی فرقی ندارد اما آنچه لازم است درمان است و ایجاد زیر ساختها
جوانان این دیار باید برای ورزش های جمعی از جمله فوتبال کیلومتر ها بروند تا به روستایی با جمعیت کمتر برسند و این یعنی کاردی که به استخوان رسیده است
مسند نشینان بدانید که شهر فقط یک واژه نیست که روی یک تابلو حک گردد بلکه شهر زیرساخت می خواهد و قطعا با شهر شدن یک روستا قوانین متعددی برای پیشبرد اهداف مشخص شده وضع خواهد شد که پیکر برخورداری که سراسر وجودش روستاست توان حمل این قوانین شهر شدن را نه داشت و نه دارد و سنگینی این قوانین و مقررات بر دوش مردمی که در هیاهوی شهر کف زنان به استقبال رفته اند سنگینی خواهد کرد
به نظر می رسد برای گام برداشتن برخورداربه سوی شهر شدن بهترین کار ممکن پوشیدن کفش مناسب برای این مسیر است و با پاهای برهنه از تدبیر جز ریگ چیزی نصیبمان نخواهد شد
